Sen İstiridyede İnci Gibi

İğdeli aşklar gibisin
Kırılgan ve saf
Sen dalımı kırmadan
Göçmeliyim diyarından
Sen gönlüme huzur gibi
Sen yüreğime su gibi
Sen gözüme ateş gibi
Benim kilitli kapılarım var
Benim uzak diyarlarım var
Benim zehir zemberek aşklarım var
Uzak dur yar
Geldinmi git demem
Sen taze bir sabah gibi
Sen istiridyede inci gibi
Benim vurgunlarım var
Sana açtığım yer
Denizin dehliz mavisi
Sen derinlerde yüzmeyi bilirmisin
Bilmezsin yar
Sen yerkabuğunun yeşilini bilirsin
Ben grisini
Dünyaya sızmak yanmaktır bilirsin
Gel yanma yar
Benide yanına alma
Gelsen git demem
Hangi kadın
Bir beyaz tene
Bir hoyrat göze
Bir deli sevdaya hayır der
Hangi kadın
Karanlığın üzerine
Bir demet gül serpmez
Ve hangi kadın hakketmez aşkı
Ellerini usul usul pembeye boyamaz

Sen bir hayat gerisin benden
Eksiklerin özlemlerin var
Ben senin eksik yanınsam
Sen benim ağrıyan yanımsın
Hani aşk bulunca hesapsız gitmeli ya üstüne
Bir duygu fırtınasında sürüklenmeli
Haramiler yol kesinceye kadar
O harami sen
O harami ben olursam
Geriye ne aşk kalır
Ne eksik yanın
Ne acı aşklar yaşadım
Kendime ettiğim zulmü
Kimse etmedi bana
Kılıç kalkan kuşanıp
Deştim yüreğimi
Ve sararken yaralarımı
Hiçbir aşkın sahibi yoktu
Gel yanma yar
Seni taze bir sabah gibi
Seni istiridyede inci gibi
Seyreyleyim
Ne zaman inanırsam aşksız yaşanacağına
Ne zaman dibe vurursam aşksız
Sana teslim olmak
Boynumun borcu
Ve birde zaman kalmışsa yaşamaya
Hayat kaçıp giderken ellerimizden
Hesaba kitaba sığmıyor yürek……

Fikirler ve Kirler

Su gibi akmalı, fikir dediğin Berrak, Safi, duru, yüceden yüce Güç vermeli bana, her söylediğin Nasıl çözülür ki, bu zor bilmece ?.. Nabza göre şerbet, sırıtır elbet Mavi boncuk dağıtır, sepet sepet Havanda su dövülmez ilelebet Zulmün tahtı bize, cüceden cüce… Unutmayan, yutmayan bir vurguyla Mert oğlu mert, hep yaşatan kurguyla Varır hedefe ok , kırılmış yayla Gün batsa da doğar geceden gece… Karıncalar, ağır yürür menzile Razıyız biz, engebeye tenzile Hakikate köle, düşmandır ‘zül’e Bu nasıl sabırdır, niceden nice ?.. Fikir bir zemindir, kurmalı bina Tutarsa mayası, sığmaz kabına Birkaç sözüm kaldı, sevdadan yana Kırparız - ekleriz, heceden hece…

Mavi Köprü

Maviydi rengi köprünün Maviydi rengi umudun Ve artık mavidir rengi ayrılığımızın Gecenin en kararmış saatinde Şehrin bilinen yerleri,bilinen kalabalıklarda Bizde kalabalığındayız şehrin yar ile Bir çaybahçesinde esinti ile kelam ederiz kaygısızca Çay sıcaklığı ile karışır soğuk nefeslerimize Bir yerde çay bahane Bakınca gözlerine,ne de güzel gelir bu bahane Ağzından dökülen sözler Yüreğime durmaksızın işler Ki ben farkında değildim uzunca süre bunun Bakmıştım gözlerine -bir bakış ki kayboluş Keşfedilmemiş bir dünya ışıldardı gözlerinin içinde Sanırdım ki varacağım son durak kara gözlerin... Saatin geçişiyle bir bir,zamanda giderdi su gibi Sokaklara taşardı muhabbeti gecemizin Sözlerin ordan oraya sürüklenirdi Birden acılaşırdı kelimeler,yiterdi gülümsemen Bitişi anlatırdı sözlerin,gözlerin ah kara gözlerin... Sus nedir o vakit anlarım, sözlerim biter Sırtım dayanır mavi köprünün demirine Ne içli,ne hazin bir geceydi öyle "Allahısmarladık" deyip gidişin varki O gün ve beş yıl sonra bugün Hala bir ölüm gibi dipdiri,solgun karşımda Ve ben hala geçememişimdir o köprüden Karşıdan karşıya...

Mezardakiler

Dinleyin beni hey mezardakiler,
Geliyoruz sizi görmek üzere.
Telaşa kapıldı buradakiler,
Azrail kapıyı vurmak üzere.

Gelen gider elbet, böyledir yasa,
Ölünce bitermiş, çekilen tasa,
Hazır mezar bulmuş Beleşçi Musa,
Atlayıp içine girmek üzere.

Ne yakıt derdi var ne ev kirası,
Ne elektrik borcu ne su parası,
Buradan rahatmış diye orası,
Hasan'da kirişi kırmak üzere.

Ahmet'in aklını karısı aldı,
Böbreğini organ mafyası çaldı,
Batık banka gibi içi boşaldı,
Mezarcı kabrini yarmak üzere.

Osmanda soldurdu benizi beti,
Zehirlemiş deli dananın eti,
Nasıldır bilinmez ya akıbeti,
Şimdilik hayatı sürmek üzere.

Dul kalınca dedem bezdi canından,
Sarmış nataşayı iki yanından,
AIDS mikrobu çıktı kanından,
Kısa ömrü sona ermek üzere.

Çoşturuyor bizi gitarın teli,
Dans ederken çıktı ninemin beli,
Kafayı oynattı bütün ahali,
Hepsi yanınıza varmak üzere.

Rasim der haliniz görünmez göze,
Selamı sabahı kestiniz bize,
E mail göndersem varır mı size,
Dünyadan bir haber vermek üzere. 

Sahte Dostların Eline Düşürme Allah'ım
	Dost var; uğrunda ölünür... Dost var; uğrunda can vermek bile 'ucuz' kalır.. Dost var; sevdiği insana bir zarar gelecek endişesiyle, Akrep, çıyan yuvalarını topuğuyla kapar... Bunu yapmak yetmez dost için... Sevdiği insan uğruna ömrünü verir. Verilen bir ömürdür... Bir yılını, iki yılını, on yılını, yirmi yılını değil, 'ömrünü' vermiştir... Dost var; Sevdiği insanın uğruna ölmeye hazırdır. Düşmanlar gelecek, katletmek istedikleri Nebi'nin yatağında vefalı bir genç, delikanlıyı bulacaktır... Bu delikanlı dosttur... Ve hep 'dost' kalmıştır. Dost var; güle benzer... O kadar güzel kokar ki, dikenlerinin verdiği acı hissedilmez... Bir de dost var ki, dikenlerinin yol açtığı kan ve yara korkusundan, gül rayihasını almak mümkün değildir. Dost var; hazmedemez... Sindirim sistemi bozuktur... Dost var; fırına girmeyi sevmez... Ama, ekmeği herkesten önce böler... Dost var; sözü itibarsız senettir... Güvenirseniz müflis olursunuz... Dost var; yollarda bırakır... Böylesiyle adım bile atılmaz. Yola beraber çıkmak, neticeyi kabullenmektir. Dost var; düşmandan tek farkı, biraz daha mütebessimdir. Ama bir düşmeye gör; düşmanın 'kahkahaları', O'nun 'tebessümünün' yanında 'sessiz' kalır. Dost var; Iyiliğini istemez... Düşman için önüne bir taş da o kayar. Sonra bu da yetmez 'dost' için! .. 'Belki benim koyduğum taşla düşmez' diye, senin düşmanına da, 'şuraya ip germeyi unutma' diye tembihte bulunur. Dost var sadece yüzüne güler... Arkandan vurmak, hançerlemek için 'malzeme' arar. Hiçbir fırsatı kaçırmaz. Lakin bunlar da 'dosttur'! .. 'Düşmanım' diyemeyeceğimiz dostlar! ... Böylelerini görünce oturur bir köşede ağlar; 'Dostların eline düşürme Allah'ım' dersiniz. Ah! Hz.Ebu Bekir..., Ah! Hz.Ali... Müslümanlığı sizlerden öğrendik. Keşke dostluğu ve vefayı da sizlerden öğrenebilseydik...